speciaal het zeereddingwezen, over de geheele beschaafde wereld verbreide instelling tot het redden v. schipbreukelingen, met al de daarvoor aangewezen middelen, i/d eerste plaats reddingbooten, die (o/d oude manier) door paarden of menschen in zee worden gebracht en (meestal) bemand door vrijwilligers; sedert het begin dezer eeuw waar mogelijk vervangen door motor- of stoomreddingbooten. Door ingebouwde luchtkasten kunnen deze booten niet zinken; de meeste richten zichzelf ook weer op, als ze omslaan.
Verder bedient men zich v. lijnkanonnen, waarmede een lijn o/h in nood verkeerende schip wordt geschoten, waardoor verbinding m/d vasten wal tot stand komt en de bemanning langs de lijn i/e reddinggordel of zg. broek aan land wordt getrokken. In Ned. is het r. toevertrouwd a/d N.- en Z. Holl. Reddingmij., die v. Rottum tot Terheyde 36 stations langs de kust heeft, en de Z.-Holl. Mij. tot Redding v.
Schipbreukelingen, die v. Terheyde tot de Belg. grens 10 stations heeft.
