De stabielrente is een rentevorm waarbij de rente vaststaat binnen een bepaalde bandbreedte. Verandert de marktrente binnen deze bandbreedte, dan geldt het vastgestelde rentepercentage. Stijgt of daalt de marktrente buiten de bandbreedte, dan stijgt of daalt het vastgestelde rentepercentage met het verschil tussen de marktrente en de bandbreedte.
Deze vorm van rente is dus variabel, maar beschermt kredietnemers tegen grote schommelingen van de marktrente. Met name voor hypotheken met een variabele rente wordt deze rentevorm gebruikt, omdat daar de maandlasten bepaalt worden door de hoogte van de marktrente. Door een soort buffer in te bouwen veranderden de maandlasten voor huiseigenaren met een hypotheek met variabele rente minder sterk. Dat betekent dat een hogere marktrente niet automatisch leidt tot hogere maandlasten, maar betekent ook dat huiseigenaren niet snel kunnen profiteren van lagere maandlasten bij een dalende marktrente. Concreet houdt dit in dat kredietnemers met een stabielrente geen last hebben van kleine rentewijzigingen en dat grote rentewijzigingen gedempt worden. De afgesproken rente verandert immers pas wanneer de marktrente buiten de afgesproken bandbreedte komt.
Een voorbeeld kan de stabielrente, die ook wel bufferrente of bandbreedrente wordt genoemd verduidelijken. Stel, de kredietnemer en de kredietverstrekker spreken een contractuele rente van 3,5% af met een bandbreedte van 1%. Wanneer de marktrente bijvoorbeeld daalt met 0,9%, blijft de kredietnemer een rentepercentage van 3,5% betalen. Daalt de marktrente echter met 1,9%, dan daalt het rentepercentage voor de kredietnemer met 0,9%. De bandbreedte is namelijk 1%, maar de marktrente is met 1,9% gedaald. Het verschil hiertussen is 0,9%. Bij een stabielrente wordt alleen het verschil aan rente buiten de bandbreedte aan de kredietnemer doorberekend. Stijgt de marktrente bijvoorbeeld met 1,2%, dan gaat de kredietnemer dus 0,2% meer rente betalen.
