Een reservefonds is een verplicht fonds voor verenigingen voor eigenaren, zodat er genoeg geld beschikbaar is onverwachtse onderhoudskosten. Dit fonds voorkomt ook dat woningeigenaren te maken krijgen met onverwachte hoge uitgaven. Vanaf 1 januari 2017 moet dit fonds minimaal 0,5% van de herbouwwaarde van het gebouw bevatten.
Het reservefonds is exclusief bedoelt om grote en onbedoelde, niet jaarlijks terugkerende uitgaven aan gemeenschappelijke ruimtes mee te bekostigen. Een dergelijks fonds voorkomt hiermee niet alleen dat woningeigenaren voor onverwacht hoge kosten komen te staan, maar verkleint ook de kans dat grootschalig onderhoud wegens geldgebrek achterwege blijft. Hoewel een reservefonds wettelijk verplicht is zijn er geen sancties voor het niet op orde houden van het fonds. Het kan er wel toe leiden dat hypotheekverstrekkers terughoudend zijn met de financiering van een appartement of dat potentiële kopers afhaken.
De omvang van het fonds is vanaf 2017 wettelijk vastgelegd. Daarvoor werd voor het vaststellen van de omvang van het fonds vaak gebruik gemaakt van een meerjarenonderhoudsplan. Dit plan geeft een indicatie van de te verwachten kosten, waardoor de omvang van het reservefonds bepaalt kan worden. Binnen de vereniging van eigenaren wordt vastgesteld welk bedrag de verschillende huiseigenaren moeten bijdragen aan het reservefonds. Leden van de vereniging van eigenaren kunnen andere leden erop aanspreken als het geld niet wordt overgemaakt. Wanneer een van de leden geen bijdrage levert aan het reservefonds kan door middel van een gerechtelijke procedure alsnog een betaling afgedwongen worden.
Een woningeigenaar die heeft bijgedragen aan het reservefonds heeft bij verkoop van het appartement geen recht op terugbetaling van zijn bijdrage. Zou dit wel het geval zijn, dan verliest het fonds de financiële buffer, terwijl dit de reden voor het fonds is. Ook is een appartement in een gebouw met slecht gevuld reservefonds minder waard op de woningmarkt.
