Deze twee kleine appellations voor witte wijn liggen aan de zuidflank van Entre-Deux-Mers. Ze vormen daar enclaves binnen de zuidelijke helft van de AC Premières Cötes de Bordeaux en lijken landschappelijk op elkaar, met hun vrij steile heuvels en schilderachtige vak leien; een totaal andere wereld dan de vlakten van de Graves aan de overkant van de rivier. Onmiddellijk ten noordwesten ligt Cadillac, nog een district waar zoete witte wijn wordt gemaakt (zie het vorige hoofd¬stuk). In het zuiden worden Loupiac en Ste- Croix-du-Mont begrensd door de D10. Di¬rect daarachter loopt de rivier de Garonne, die een grote invloed heeft op het micro-klimaat in deze twee appellations. De voor¬naamste druivensoort is hier de sémillon, direct gevolgd door de sauvignon en muscadelle. Hoewel er ook wel wat rode wijn wordt geproduceerd, kan deze alleen op de markt worden gebracht onder de brede AC’s Bordeaux of Bordeaux Supérieur.
Loupiac
Deze appellation is de kleinste en qua ligging (ter hoogte van Barsac, aan de overkant van de rivier) de meest noordwestelijke van de twee. De bodem lijkt hier sterk op die van Ste-Croix-du-Mont: klei en kalksteen, met hier en daar klei en kiezel. In goede jaren (en vooral op de domeinen die het dichtst bij de rivier liggen) doet de nobele rotting zich voor: de wijnen die hier vandaan komen kunnen weelderig zijn en vaak lang opgelegd worden. De meeste Loupiacs zijn echter aan de lichte kant en hebben minder body dan die van Ste-Croix, hoewel ze beslist beter zijn dan alle andere wijnen van deze kant van de rivier, een goede Cadillac uitgezon¬derd. De jaarlijkse productie bedraagt gemiddeld 140.000 kisten.
Ste-Croix-Du-Mont
Onmiddellijk ten zuidwesten van Loupiac, zo’n vijf kilometer stroomopwaarts, ligt de gemeente Ste-Croix-du-Mont. Landschap en bodem zijn er hetzelfde: hoge kalksteen¬rotsen met wat klei op het plateau. Aan de overkant van de Garonne ligt Sauternes, en in gunstige jaren wordt wijn uit dit gebied inderdaad beschouwd als een soort Sauternes junior — niet met dezelfde weelderigheid en concentratie, maar de pourriture noble doet zijn werk, en als de wijn op z’n best is, kan hij rijk, vol en weelderig zijn en enige tijd liggen. Deze wijn wordt in het algemeen beschouwd als de beste zoete wijn van de streek, met het langste leven. Hij is ook nog eens aanzienlijk beter betaalbaar dan de beroemdere overburen van de andere oever van de rivier. De gemiddelde productie ligt hier iets hoger dan in Loupiac: rond de 165.000 kisten.
