De meeste Nederlandse echtparen vertellen het vaak al in de derde maand als de vrouw zwanger is. Maanden voor de bevalling is de kinderkamer al ingericht. Vrouwelijke én mannelijke kennissen zullen vragen wanneer het kindje komt. En de details van de bevalling worden, ook door de man, zelfs op zijn werk, redelijk nauwkeurig verteld: ‘Om half tien begonnen de weeën, het vruchtwater kwam al om elf uur. Ze is ook nog ingeknipt, toen heb ik even niet gekeken.’
Bij migranten is het vrijwel altijd uitgesloten dat mannen vragen naar de zwangerschap, vrouwen kunnen er uiteraard wel naar vragen. Sommige migranten willen bovendien ‘het boze oog’ niet tarten. Ze vertellen daarom maandenlang niets over de zwangerschap en kopen tot de geboorte alleen het hoognodige. Pas na de bevalling wordt de kinderkamer ingericht en alle kleertjes gekocht. Dat wordt door autochtonen vaak als onverantwoordelijkheid gezien.
Kent u de tekst op het geboortekaartje: ‘moeder en kind rusten tussen een en drie uur’? Dat moet een Nederlands geboortekaartje zijn. Migranten lezen in die tekst soms misprijzend. Ze lezen er vooral in dat ze een deel van de dag niet welkom zijn.
