Het denken in ‘wij’ en ‘zij’ is onvermijdelijk. Natuurlijk heeft het eigen gezin, de eigen taal, de eigen stad of het eigen land in ieders gevoel een speciale plek. We kunnen die realiteit beter aanvaarden en kijken hoe we de nadelen kunnen inperken.
Het wij-zij denken heeft bovendien voordelen. Door de speciale plek die het ‘wij’ heeft, zorgen mensen meestal op een geweldige manier voor wat ‘eigen’ is: hun eigen kinderen, het eigen huis, etc.
Het wij – zij denken heeft ook schadelijke effecten. Zodra we iemand tot ‘de anderen’ rekenen komen onvermijdelijk bepaalde effecten op gang. Het doet niet ter zake wie tot de ‘ander’ wordt: dé joden, dé Arabieren, dé Xiers, etc. De schadelijke effecten zijn vooral groot als ‘de ander’ een minderheidsgroep is.
- We denken dan automatisch dat de ‘anderen’ slechter, minder menselijk zijn dan wij.
- We zijn ook geneigd de anderen op één hoop te gooien: ze zijn allemaal hetzelfde.
- Bovendien voelen we minder gemakkelijk met hen mee. Ons mededogen gaat automatisch meer uit naar de ‘wij’ groep.
