Als de ouders tegen een huwelijk zijn, dan is schaking een alternatief. In die gevallen wordt door de jongen en het meisje een ontvoering in scène gezet. Het meisje is ‘ontvoerd’ en blijft een nacht weg. Ze is dan in de gemeenschap haar eer en dus alle waarde als mens kwijt. De ouders kunnen vaak weinig anders doen dan de jongen als schoonzoon accepteren. Daarom zijn het vooral arme jongens, die geen bruidsschat kunnen betalen, die hun partner schaken en zo haar ouders voor het blok te zetten. Ouders stemmen weliswaar in met het huwelijk maar het blijft oneervol dat het huwelijk zo is afgedwongen. Na een schaking is er daarom meestal geen bruiloft. In West-Turkije is schaking echter veel gebruikelijker. De schaamte is niet groot en het huwelijk wordt gewoon met een bruiloft gevierd.
Schaking bestaat ook in zijn brute vorm, ook in Turkse en Marokkaanse kring. Dan is er dus echt sprake van roof en verkrachting. Dat gebeurt om het meisje tegen haar zin tot een huwelijk te dwingen. In grote delen van Kirgizië is deze ‘ala kachuu’ nog zeer gebruikelijk: de bruidenroof. (Otter). Voor de politie is het lastig om te weten of de schaking in scène is gezet of niet (Zie Ermers en van Eck) (Zie Huwelijk).
