Vrijwel alle niet-westerse migranten in Nederland hebben ooit met een schok meegemaakt dat ze in een Nederlands gezin niet vanzelfsprekend konden mee-eten. Je moet buitenlander zijn om dat te kunnen voelen. Je moet Nederlander zijn om je daarover te verbazen.
De mededeling: ‘We gaan eten’ betekent in de hele niet-westerse wereld dat je uitgenodigd wordt om aan tafel te komen. Bij de meeste Nederlanders is het een verzoek om naar je eigen huis te gaan. Nederlanders ervaren het samen eten van het gezin als een privé gebeuren. Daar horen geen vreemden bij. Bovendien speelt een rol dat Nederlanders behoefte hebben aan voorspelbaarheid. Een plotselinge mee-eter gooit het schema door de war. En misschien zijn er wel te weinig gehaktballen en was er bij het tellen van de aardappelen geen rekening gehouden met bezoek. Nergens ter wereld is dat een probleem. De gehaktbal zou worden gedeeld en de gastheer eet wat minder en iedereen geniet van de extra gezelligheid die de gast meebrengt.
Wat doen gemiddelde Nederlanders? Die eten thuis voor ze ergens op bezoek gaan of ze nemen een patatje onderweg. Ze weten dat ze niet uitgenodigd zullen worden om mee te eten.
