Het valt Franse en Italiaanse vrouwen op dat Nederlandse mannen geen aandacht aan hen schenken. ‘Mannen in Nederland kunnen niet flirten en zijn te verlegen om een vrouw te versieren. De openingszet kan soms jaren duren. Nederlanders grijpen hun kans niet’. (Perrier, Française) Hoewel vrouwen in het herkomstland soms last hebben van het eeuwige nafluiten, missen ze dat soort aandacht in Nederland blijkbaar toch. Nederlandse mannen zitten soms in een lastige klem: vrouwen willen aandacht maar als de man die geeft kunnen ze de man verontwaardigd vragen of hij ‘soms iets wil’. Nederlandse mannen kijken en genieten ook van vrouwen maar doen dat meer stiekem.
In Zuid-Europese landen, ook op de Antillen, in Suriname en in Afrika moeten mannen juist laten merken dat ze een vrouw mooi vinden. Hij bewijst daarmee zijn mannelijkheid en zij voelt zich bevestigd in haar vrouwelijkheid. Iedereen verwacht dat een man dat zal doen. De vrouw zal die complimenten misschien afwijzen maar aan de manier waarop ze dat doet, laat ze merken of ze ervan gecharmeerd is.
Bij Creoolse en Antilliaanse vrouwen is het gebruikelijk dat zij zelf het initiatief te nemen. De laatste jaren doen ook veel meer Noord-Europese vrouwen dat, soms tot verwarring van de mannen.
Franse, Italiaanse, Marokkaanse en Turkse jongens kunnen meestal beter charmeren en complimenteren dan autochtone jongens. Jonge meisjes, allochtoon en autochtoon, raken soms zo betoverd door hun verleidingskunsten dat ze het niet in de gaten hebben als ze met een loverboy te maken hebben (Zie Seks).
