Nederlanders vinden direct zijn en to the point zijn goede eigenschappen. Het heeft in het alledaagse spraakgebruik dezelfde betekenis en dezelfde positieve klank als eerlijkheid. Vrijwel overal ter wereld vindt men Nederlanders echter grof, bot en ongemanierd. Ze vinden deze eigenschap een gebrek aan wellevendheid en innerlijke beschaving. In Nieuw-Zeeland wordt over Nederlanders gezegd: ‘ze zijn too honest to be polite’, te eerlijk om beleefd te zijn, vooral als het om slecht nieuw gaat. Direct zijn is in dat geval functioneel als degene die de moeilijke boodschap krijgt die directheid aankan. Vaak heeft echter degene die het slechte nieuws brengt daar moeite mee. Daarom brengt hij zijn slechte nieuws pardoes, to the point, naar buiten.
Vergelijkbaar hiermee is de manier van argumenteren. Een gemiddelde Nederlander geeft meestal éérst zijn mening, daarna komen de argumenten (Ik ben ertegen, want…). Veel niet-westerse immigranten doen dat precies andersom. Zij beginnen met redenen voor het ene standpunt en redenen voor het andere standpunt. Daarná geven zij hun mening. Veel Nederlanders vinden dat omslachtig en verwarrend: waarom zeggen ze niet meteen wat ze bedoelen?
In krantenartikelen ziet u tegenwoordig vaak eerst een korte dikgedrukte samenvatting, daarna volgt de uitgebreide tekst. Ook in beleidsrapporten komt tegenwoordig de samenvatting vóórin. Westerse samenlevingen zijn in allerlei opzichten meer direct en to-the-point geworden.
