Nederlanders kunnen slecht tegen het krijgen van een compliment. Wat ben je lekker bruin. Oh, het is er al weer af hoor. Wat heb je een mooie trui. Hij was maar van de Hema. Wat zit je haar goed. Het is alweer helemaal door de war.
Ook in de manier waarop Nederlanders complimenten geven, gebeurt iets opvallends, iets zuinigs. Ze complimenteren niet rechtstreeks, maar door het tegendeel te ontkennen. Hier een paar voorbeelden van mensen die echt een compliment willen geven:
Ik heb wel eens in een slechter restaurant gegeten.
Ik ben deze cursus niet in slaap gevallen.
Het was niet onaardig, er mankeert niks aan.
Het is me helemaal niet tegengevallen.
Je kan het slechter treffen. (over de schoondochter)
Ik mag niet mopperen, ik heb niks te klagen.
U ziet het: Nederlanders complimenteren door het tegendeel van wat ze bedoelen te ontkennen. In de taalkunde heet dit ‘litotes’.
