Nederlanders hebben er sinds de jaren zestig van de vorige eeuw moeite mee om autoriteit te zijn. Ze hebben moeite met ‘autoriteit zijn’ omdat ze denken dat ze dan autoritair zijn. Daarom blijven kinderen bij de kassa van de supermarkt zeuren om snoep: ze weten dat vader of moeder uiteindelijk toegeeft.
Opvoeders moeten autoriteit willen zijn. Kinderen leren anders geen grenzen kennen. Vooral kinderen voor wie de regels in een samenleving onhelder zijn, zijn gebaat bij duidelijke grensstellende autoriteiten. Veel allochtone kinderen begrijpen de regels van deze samenleving niet goed omdat hun ouders daarover ook in verwarring zijn. Voor kinderen uit ‘zwak sociale’ milieus geldt hetzelfde. Een heel andere groep, autisten moet ook de regels zeer helder worden gemaakt omdat ook zij die gevoelsmatig ook niet oppikken.
Een belangrijk aandachtspunt is dat autoriteit altijd uit liefde en zorg moet voortkomen. Autoriteit zonder liefde en zorg wordt autoritair. Liefde en zorg zonder autoriteit wordt structuur- en richtingloos.
