Antisemitisme bestaat in veel varianten. In het verleden was het christelijk-religieuze antisemitisme sterk. De christenen hebben toen de Joden verweten dat zij Jezus hadden vermoord. Antisemitisme kan ook los staan van godsdienst. Vaak klinkt er jaloezie in door over de (vermeende) rijkdom of invloed van Joden. In Hitler-Duitsland werden Joden gezien als gevaarlijk voor de gezondheid van de Duitse staat. Na de tweede wereldoorlog is een sterk taboe ontstaan op alles wat uitgelegd kon worden als antisemitisme. Ook kritiek op Israël is zo vaak taboe verklaard. Kritiek op Israël kan voortkomen uit een antisemitische grondhouding, maar daar ook los van staan.
Jongere generaties hebben die voorzichtige en krampachtige houding minder. Bij laaggeschoolde Marokkaanse jongeren is het soms modieus om antisemitisch te zijn. Hun afkeer van joden wordt gevoed door identificatie met de Palestijnen in het Midden-Oosten conflict. In Arabische landen wordt massaal antisemitische lectuur aangeboden. In soaps spelen joden en westerlingen vaak de onbetrouwbare rollen. Ook dat voedt de afkeer.
