Vijf korte weetjes over Antilliaanse resp. Arubaanse Nederlanders.
- Er is gemiddeld een groot verschil in het type Antilliaan dat voor en na 1998 naar Nederland kwam. Voor 1998 waren het vaak jongeren die naar Nederland kwamen om te studeren. Na 1998 waren het vaker werkloze en verslaafde jongeren. Alle Antillianen hebben last van het verslechterende imago.
- De Antillen zijn op het ogenblik een ‘narco-staat’, vooral Curaçao. Drugs beheersen het dagelijks leven. De drugs zijn verantwoordelijk voor veel geweld. Jonge kinderen zien dagelijks voor hun ogen hoe je een leven met glamour kan hebben zonder naar school te gaan.
- Veel laagopgeleide jonge meisjes vanaf 14 jaar voelen zich pas volwaardig vrouw als ze móeder zijn. Zij krijgen daardoor al op zeer jonge leeftijd hun eerste kind. Vanaf dat moment lukt het niet meer om te gaan werken of te studeren. Vaak hebben meisjes meerdere kinderen voordat ze twintig zijn, vaak van verschillende vaders.
- Vooral bij de laagopgeleide Antillianen (in Nederland in de meerderheid) is het de moeder die voor de kinderen zorgt. De vader is vaak afwezig. Meestal is hij door de vrouw het huis uit gezet vanwege ontrouw en werkeloosheid. In tegenstelling tot de meeste immigranten hebben Antillianen een matriarchale cultuur: niet de vader maar de moeder en haar familie staat centraal.
- Ondanks het feit dat alleenstaande moeders hard werken om hun kinderen een goede opvoeding te geven, komt verwaarlozing veel voor. De alleenstaande moeders kunnen de opvoeding vaak niet aan.
De verloedering van een deel van de jongeren (bendevorming, groepsverkrachtingen) wordt ook toegeschreven aan het ontbreken van een vader die de regels stelt en die identificatiefiguur zou kunnen zijn.
