Bon

betekenis & definitie

Bon - een schriftelijk en onderteekend bewijs van ontvangst. In den handel een schriftelijk bewijs, door den afgever of zijn daartoe gemachtigde onderteekend, om voor zijne rekening en te zijnen behoeve aan toonder zekere gelden, waarden, voorwerpen of goederen af te geven, in het bewijs genoemd, ook : quitantie voor op korten termijn geleende gelden of andere fondsen; schatkistbons: zekere soort van staatseffecten.