(gezegd van het peloton) in kleine groepjes uit elkaar vallen. Frans: éclater.
Dat gebeurde toen Joseph Bruyère en Gerrie Knetemann met een lange en krachtige demarrage het peloton als een zeepbel uit mekaar deden spatten. (Jan Cornand & André Blancke: Hoe Merckx de Tour verloor. 1975)
Hoe dan ook, men noteerde voor hem 30” voorsprong op Leon Devos, één minuut op Aymo, Jef Pé en Juul Buysse en twee minuten op het eerste gedeelte van een uiteengespat peloton. (Jan Cornand: Gouden Lucien Buysse. 1976)
