Franse term voor: op de fiets op één plaats blijven stilstaan tijdens sprintwedstrijden. Dit vergt heel wat behendigheid en concentratie. De renner tracht de fiets in evenwicht te houden door voor- en achterwaartse kracht uit te oefenen op de pedalen. Raakt men de grond of rijdt men meer dan twintig centimeter achteruit dan moet er opnieuw gestart worden. De overtreder moet dan een ronde lang op kop rijden.
Vroeger gebeurde het dat renners meer dan een kwartier stilstonden. Engels: to make a standstill.
Maar van uit zijn hoekje in het Belgische kamp gaf hij zijn ogen de kost en pikte hij wat nuttige ervaringen mee voor later. Hij zag er hoe Maspes en Rousseau mekaar een ‘sur place’ opdrongen die geschiedenis heeft gemaakt. (Lucien Berghmans: Patrick Sercu. 1979)
Nee, afgezien van hun dijen, maken olympische wielrenners de indruk normale mensen te zijn. Dat is goed nieuws, hoewel een leuke dwaas op zijn tijd ook geen kwaad kan. Verder mogen we van geluk spreken dat er geen schoonheidsprijzen zijn te vergeven voor de mooiste balans tussen lichaam en fiets, voor de elegantste sur place, de rechtste lijn in de piste en de strakste formatie in het ploegrijden. (NRC Handelsblad, 31/07/1992)
