Frans voor de meest begaafde renner. Ook wel: de baas, die het peloton naar zijn pijpen kan laten dansen. Hinault was een van de renners die deze eretitel mocht dragen.
En Maertens mag nu nog de regenboogtrui dragen, hij is vast nog geen patron zoals Merckx, Van Looy en Anquetil dat geweest zijn, want tussen Merckx en de tandem Maertens-Moser, ligt nog het niemandsland. (Noël Couëdel: Maertens. Van uitdager tot kampioen. 1977)
Jan Raas was een van de patrons in het peloton, hij had enorm veel gezag, omdat hij altijd zijn woord hield. (Jean Nelissen: De 100 beste Nederlandse wielrenners aller tijden. 1999)
