Kracht in de benen hebben. Vaak gebruikt in ontkennende zin.
Toch gunde Vandenbroucke zijn kamergenoot Mattan een overwinning in diens geboortestreek. ‘Ik ben niet vies van winnen, maar Nico verdiende de bloemen. Helaas miste hij aan het eind de jus in de benen.’ (NRC Handelsblad, 09/04/1998)
De meeslepende stijl van Van Wijnendaele opende bovendien de weg naar een nieuw idioom. Dokkeren, krabeulen en lossen. Een kwak geven, in de slag zitten en geen jus meer in de benen. Ach, heerlijke wielertaal! Johan Taeldeman lust er wel pap van. (de Volkskrant, 01/04/1999)
