Afkorting van (het eiwithormoon) erytropoiëtine, dat van nature in het lichaam voorkomt. Het wordt aangemaakt door de nieren en stimuleert de productie van rode bloedlichaampjes in het beenmerg. Dit zorgt voor het zuurstoftransport naar de longen en de spieren. Het hormoon werd in 1987 geïntroduceerd in de sportwereld maar de belangstelling in de wielersport bereikte een climax tijdens de Tour de France van 1998. In 1997 publiceerde L’équipe een serie artikels over het gebruik van epo en groeihormonen onder de titel ‘Le terrible dossier.’ Gebruik van het product kon echter pas in 2000 getraceerd worden.
Met betrekking tot de recente Italiaanse successen nemen tegenwoordig niet alleen vertegenwoordigers van de kritische buitenwacht, maar ook verliezers uit het peloton heel gemakkelijk het woord epo in de mond. Na Milaan-San Remo liet Maarten den Bakker zich ontvallen dat het gebruik van het ‘snoepje’ talk of the town is onder het rennersvolk. EPO staat voor erythropoetine, een ‘lichaamseigen’ stof die het beenmerg aanzet tot het maken van rode bloedlichaampjes. Ze kan ook op synthetische, dus chemische wijze worden geproduceerd. (Trouw, 02/04/1994)
Het effect van epo is bekend: de hematocrietwaarde van het bloed gaat met een aantal eenheden de hoogte in. Gevolg: een betere zuurstofopname en prestaties op de fiets. (Sport Wielermagazine, 18/06/2008)
