Deelnemers aan de Tour de France. Deze heroïsche omschrijving is in feite een leenvertaling. In 1924 verscheen een verslag van Albert Londres over de Tour, met referentie aan een eerdere reportage van hem over het bagno in Cayenne, onder de kop ‘Les Formats de la route’. Syn. zijn: de reuzen van de weg en de helden van het smalle zadel.
Maar dat het hem ook faalde aan doortastendheid, en die wilskracht, waarmee Felicien Vervaecke wonderen verrichtte, dat leerden we in de eenige Ronde van Frankrijk die hij betwistte. Daar stond hij eigenlijk ver beneden zijn eigenlijke weerde als renner, en deed meer denken aan een winkeljuffrouw, dan aan een ‘dwangarbeider van de baan’. (Karel Van Wijnendaele: Het rijke Vlaamsche wielerleven.1943)
Kilometers lang deden de dwangarbeiders van de weg aan een kudde huiverige schapen denken, maar na ongeveer zeventig kilometer demarreerde Marcello Osier. (Jan Cornand & André Blancke: Hoe Merckx de Tour verloor. 1975)
