Directeur van een wielerbaan of sportpaleis.
En wat hij verovert, is de waardering van de kenners en de achting van zijn tegenstanders. Zij allen zeggen van hem: ‘hij is een brave jongen’, en hij mag de hemel prijzen, dat men dat van hem zeggen kan. Maar de baandirecteuren redeneren anders. Zij zeggen: wij verkopen het publiek geen ‘brave jongens’, wij verkopen het publiek alleen maar show en, als het kan, sensaties. Want het is dat wat het publiek nu eenmaal wenst. (Martin W. Duyzings: Sport op twee wielen. 1950)
