Groot Retorisch Woordenboek

Paul Claes, Eric Hulsens (2015)

Gepubliceerd op 24-02-2017

aspiratie

betekenis & definitie

syn. aanblazing. Fonische figuur, het met een blaasklank uitspreken, bv. de begin-h in het Nederlands; de th, ph, kh in het Oudgrieks en het Engels.

Het niet uitspreken van de aanblazing geldt in diverse talen als onverzorgd taalgebruik (desaspiratie↗). Bij wijze van hypercorrectie↗ blazen sommige dialectsprekers de h aan waar dat niet hoort. Zo staat in het Oudnederlandse versje ‘hebban olla uogala’ ‘hic’ in plaats van ‘ik’. In ‘Carmen 84’ van de Romeinse dichter Catullus blaast de parvenu Arrius ten onrechte woorden aan, bv. commoda > chommoda.
In geschreven taal wordt de aspiratie aangegeven door een h (een spiritus asper in het Oudgrieks: ‘).