L annominatio (adnominatio). Constructie- en/of betekenisfiguur waarbij een woord variërend herhaald wordt, bv. ‘verboden te verbieden’.
Een herhaling met variatie van buigingsvorm heet polyptoton↗, bv. het beste van het beste. Een herhaling met variatie van woordsoort heet fi- gura↗ etymologica, bv. een graf graven, een droom dromen, een drankje drinken (vgl. paronomasie↗).
Functies:
1) benadrukking
N) ‘Ay, lief, hebb’ik lief een Lief’ (Hadewijch)
L) ‘Homo sum, humani nihil a me alienum puto’ (Ik ben een mens, niets menselijks lijkt me vreemd; Terentius)
F) ‘Vous l’aimiez, il vous aime’ (U hield van hem, hij houdt van u; Corneille, Polyeucte)
I) ‘Amor ch’a nullo amato amar perdona’ (Liefde die geen geliefde niet doet liefhebben; Dante, Inferno 5.103)
2) komisch procedé
F) ‘L’arroseur arrosé’ (De besproeide sproeier, een stomme film van Louis Lumière)
