Iambische poëzie - een dichtsoort, voornamelijk gebruikt voor spot- en hekeldichten (carmen maledicum). Zij heeft waarschijnlijk haar oorsprong te danken aan het plagen en schertsen bij de feesten van Demēter (z. Iambe) en werd door Archilochus tot een bepaalden kunstvorm ontwikkeld.
Van de epische poëzie, die tot dien tijd alleen beoefend was, onderscheidt zij zich door eenvoudiger taal en vluggere versmaat, daar in iederen voet de arsis tweemaal zoo lang is als de thesis.—Na Archilochus waren de meest bekendeiambografen Simonides, Hippōnax, Solon, en onder de Romeinen Catullus, Horatius, Martiālis.
