Phidias - Beroemdste Griekse beeldhouwer (5e eeuw v.C.) uit de oudheid, een specialist in de goud- en ivoorbewerking. Hij werd geboren te Athene in het begin van de 5e eeuw v.C. Als beeldhouwer was hij reeds actief in het jaar 475 v.C. Hij leerde het beroep bij Agelades en Hegias. Later stond hij aan het hoofd van een kunstatelier, waar zijn leerlingen, o.a. Alkamenes en Agorakritos, onder zijn leiding een belangrijk aandeel hadden in de uitvoering van de vele opdrachten die Phidias kreeg.
Phidias was de vertrouwde vriend van Perikles en als zodanig had de vermaarde beeldhouwer het toezicht op de grote bouwwerken en beelden, die ter verfraaiing van Athene werden opgetrokken en vervaardigd. Van zijn kunstwerken noemen wij: uit de vóór-Perikleïsche periode (tot 449 v.C.):
- de bronzen beeldengroep voor de tempel van Delphi, als herinnering aan de overwinning bij Marathon;
- een beeld van Athena van goud en ivoor in Achaia;
- het beroemde bronzen beeld van Athena Promachos met speer en helmbos, ca. 12 m hoog, opgericht op de Akropolis tussen de Propylaeën en het Parthenon;
uit de Perikleïsche periode:
- het gouden en ivoren beeld van Athena Parthenos voor de cella van het Parthenon, waarschijnlijk ca. 12 m hoog, met in de ondersteunende rechterhand een gevleugeld Nikè-beeldje, in de linkerhand een speer; rechtopstaande, bekleed met tuniek en de Aigis, de helm op het hoofd, aan haar zijde een schild en serpent; het voetstuk, het schild en de helm waren met kleiner sculptuurwerk versierd;
- het bronzen beeld van Athena Lemnia, in opdracht van de kolonisten uit Lemnos gemaakt en opgesteld op de Akropolis als herinnering aan de overwinning van Marathon;
- het meer dan 12 m hoge beeld van Zeus voor diens tempel in Olympia, eveneens van goud en ivoor, beschouwd als het grootste godenbeeld uit Griekenland; Zeus zat op een troon en hield in de rechterhand een Nikè-beeld en in de linker een scepter; het geheel was met fijne decoratieve motieven versierd;
- het meest sprekend voor zijn eigen stijl was het beeldhouwwerk voor het Parthenon, de beelden voor de twee gevelvelden, voor de 92 metopen en de meer dan 150 m lange friezen. Phidias was wel de ontwerper van de motieven, doch hij kan onmogelijk alles zelf gebeeldhouwd hebben. Hiervoor kon hij op een stel medewerkers rekenen. Het grootste deel van dit decoratieve beeldhouwwerk van het Parthenon is bewaard gebleven (in de musea van Londen, Parijs, Athene). Al het overige - zijn meesterwerken - is verloren gegaan, doch wij kunnen er ons gedeeltelijk een idee van vormen door bewaard gebleven Romeinse kopieën (o.a. in de villa van Hadrianus). De kunst van Phidias toont ons de idealistische, klassieke stijl, die door de meer realistische stijl van het hellenisme gevolgd zal worden. Over zijn levenseinde bestaan twee versies. Aangeklaagd in 432 v.C. door de vijanden van Perikles, die toen tijdelijk aan aanzien had ingeboet, moest Phidias zich verdedigen tegen een aanklacht van diefstal van goud, dat gebruikt was in de mantel van het Athena-Parthenos- beeld. Hij begaf zich in ballingschap naar Olympia in Elis, waar hij in 417 v.C. gestorven zou zijn.
De andere versie luidt dat hij na de veroordeling of vóór de veroordeling in de gevangenis was opgesloten en er gestorven is. De eerste versie blijkt de meest geloofwaardige te zijn.
