Een bewijs betrekking hebbende op den mensch, d. i. op de gronden, waarmede hij eene zaak verdedigt, met de weerlegging van welke gronden dan wel de persoon zelf tot zwijgen is gebracht, doch omtrent de waarheid of onwaarheid der zaak nog niets bewezen is, bijv. als iemand in een twist over natuurkundige kwestiën argumenten uit den bijbel aanvoert en men hem gemakshalve met dezelfde soort argumenten weerlegt.
Tegenover het argumentum ad hominem staat het argumentum ad rem, dat is een bewijs betrekking hebbende op de zaak, de zaak zelve rakende.
In plaats van argumentum ad hominem zegt men ook argumentum ex concessis, dat is een bewijs ontleend aan het (door de tegenpartij) toegegevene of aangenomene, dus in dit geval de betrouwbaarheid van den bijbel wat natuurkundige kwestiën betreft.
