dorp in het zuidoosten van de Ned. prov. Drenthe.
Emmen (Embini, Emme of Empne) is blijkens de vele hunebedden (het enige langgraf in Nederland op de Schimmer Es en die in het Emmerveld, de Westenesch, de Emmeres en de Emmerdennen), de uitgebreide protosaksische grafvelden en de veenbruggen een zeer oude nederzetting; wordt het eerst genoemd in een oorkonde van 1137, waaruit blijkt, dat het geen zelfstandige parochie was; werd 1228 met omliggende gehuchten verwoest door een leger van de Utrechtse bisschop Willebrand (1227—33). die wraak kwam nemen voor de nederlaag bij → Ane. In de Franse tijd (1795-1814) werd Emmen enkele malen geplunderd; maakte na 1945 een stormachtige ontwikkeling door.Litt. Emmen en Zuidoost-Drente (1940): P.E.Kraemer en J.Havermann. Het nieuwe Emmen (1954).
