(= Tegen-Hervorming), de periode ca.1550—ca. 1650, waarin de Rooms-Katholieke kerk, gedwongen door de successen van de Hervorming, trachtte te behouden wat zij nog bezat en terug te winnen wat ze verloren had. In deze strijd tegen de hervormingsbeweging vond de Rooms-Katholieke kerk steun in de jezuïetenorde. het Concilie van Trente. dat de kerkleer nauwkeuriger vaststelde en maatregelen ter bestrijding van de misbruiken opstelde, in de Habsburgse vorsten (Karel v en Filips II) en in enige krachtige pausen als Paulus iv en Gregorius XIII, terwijl de verdeeldheid der protestanten eveneens het succes van de Contrareformatie bevorderde.
De Contrareformatie werd een van de voornaamste oorzaken o.a. van de Tachtigjarige Oorlog.Litt. H.Jedin. Katholische Reformation odcr Gegenreformation? (1946); H.Tüchlc. Contrareformatie (in: Gesch. v.d. Kerk vi, 1966): J.Delumeau, Le catholicisme entre Luther et Voltaire (1971); G.W.Searle, The counter reformation (1975).
