duitsch geschiedschrijver, geb. 16 April 1810 te Weinsberg in Wurtemberg, studeerde te Tübingen, werd 1831 prof. der geschiedenis en duitsche letterkunde aan het gymnasium te Biel in het zwits. kanton Bern, werd 2 jaren later bij de staatskanselarij te Weenen geplaatst, werd vervolgens aldaar tot professor der staatswetenschappen benoemd, doch nam 1841 zijn ontslag, en ging stil leven te Ludwigsburg, waar hij 1845 tot de roomsche Kerk overging. Behalve het bij die gelegenheid door hem uitgegevene geschrift Meine Rechtfertigung und mein Glaube (Augsburg 1845), verdienen van zijne werken bijzondere melding Der deutsche Horatius (Ludwigsburg 1831 ; 3e druk 1841); Fürst Clemens Metternich und sein Zeitalter (Schaffhausen 1836; 3e druk 1845); Der Untergang des polnischen Nationalstaats (2 dln.
Stutgart 1839); Peter der Grosse und sein Zeitalter (Reutlingen 1841); Geschichte des philosophischen und revolutionären Jahrhunderts (2 dln. Schaffhauzen 1844—45). Veel opzien baarde zijn geschrift : Der Protestantismus in seinen Selbstauflösung (Schaffhausen 1843; 2e druk 1846).
