geb. te Uzès in 1679, uit protestantschc ouders, gest. in 1767 op 88-jarigen leeftijd, woonde te Geneve, waar zijne ouders de wijk hadden genomen bij de herroeping van het edict van Nantes. Abauzit beoefende de wetenschappen, bezocht de voornaamste landen van Europa, en knoopte betrekkingen aan met de uitstekendste geleerden van zijnen tijd, zooals Bayle, Jurieu, Newton en meer anderen.
Hij was evenzeer geacht om zijne deugden, als geeerd om zijne kundigheden. Hij is bekend als schrijver van eene geschiedenis van Geneve, welke stad hem tot bibliothecaris benoemde en hem uit eigen beweging het burgerregt verleende. Men heeft te Geneve in 1770, en te Londen in 1773, in 3 deelen in 8° zijne verschillende werken uitgegeven, bestaande uit stukken over geschiedenis, kritiek en godgeleerdheid. Men merkt daarin op twee geschriften, het eene Over de kennis van Christus, het andere Over hel eerbetoon dat men Hem verschuldigd is, welke beide geschriften den schrijver van Emile (J. J. Rousseau, wiens vriend Abauzit was) aanleiding schijnen te hebben gegeven tot het schrijven van zijne geloofsbelijdenis van eenen savooischen vicaris. De Overdenkingen op de Evangeliën van Abauzit staan op den Index.
