Vond een dode geen rust in zijn graf, dan kwam hij terug en viel de nabestaanden lastig. Men noemde dat onder andere 'naloop'. De terugkerende dode noemde men een 'wederganger' of 'revenant' .
Geen rust in het grafvonden vooral die mensen die geld aan de armen of de kerk hadden beloofd (b.v. tijdens gevaar of zware ziekte), maar deze belofte niet hadden vervuld. De dode verscheen aan de familie om haar aan te sporen de gedane belofte alsnog te vervullen. Werd hieraan voldaan, dan kwam hij (of zij) niet meer terug. Ook zij die tijdens hun leven op oneerlijke wijze geld of goederen verkregen vonden geen rust voordat het onrecht hersteld was. Hiervan zijn vele voorbeelden.
