Klaaglijk klinkende muziek, destijds speciaal geschreven voor uitvaartplechtigheden of herdenkingen. De muziek is zwaardragend, de teksten zijn nogal gezwollen.
Wolfgang Arnadeus Mozart schreef in 1791 speciaal voor de Vrijmetselaarsloge te Wenen de 'Maurerische Trauermusik', die in de loge gespeeld en gezongen werd bij de herdenking na een begrafenis. Van een geheel ander karakter is 'Danse Macabre' (dodendans) van Camille Saint-Saëns, geschreven in 1874 als muzikale uitbeelding van een gedicht van Henri Cazalis. Hoewel niet zo zwaardragend, heeft het toch een macabere inhoud, vooral wanneer men weet wat een dodendans voorstelt, namelijk dat de dood de levende oproept om met hem te dansen. Wie echter met de dood danst is een kind des doods. De 'Danse Macabre' herinnert ons aan de broosheid en kortstondigheid van ons bestaan; ieder moment, dag en nacht kan de dood op zijn viool krassen om ons op te roepen.
