Was er in de Middeleeuwen geen testament aanwezig en vermoedde men dat er schulden waren, dan moest de weduwe of de kinderen 'voir de ba er uutgaen', de sleutels van alle sloten op de kist leggen en blootshoofds het huis verlaten. Het huis mocht niet meer betreden worden en er mocht niets meegenomen worden, behalve 'twee tabbaerts en twee rocken omme aen te trecken'. In Den Briel moest de weduwe zelfs kleren lenen!
Wanneer de erfgenamen ook maar het minste goed uit de inboedel aantastten, moesten zij de gehele boedel en de daaraan eventueel verbonden schuld aanvaarden. Ging men naakt voor de baar uit en legde men de sleutels op het graf, dan was men van alle schulden vrij. Hoewel Philips de Stoute (1404) een van de machtigste vorsten van Europa was, wiens inkomen destijds al miljoenen bedroeg, stak hij niettemin zo zeer in de schulden, dat zijn echtgenote Margaretha de erfenis van zijn roerende goederen afwees. Zij legde daarom volgens gewoonte vierentwintig uur na het sterven van haar echtgenoot haar gordel. beurs en sleutels op de lijkist.' 
Het oudste voorbeeld in Holland is dat van de weduwe van graaf Willem iv in 1345. Zij kon niet vóór de baar uitgaan, omdat er geen lijkstatie plaatsvond. aangezien het lijk in Friesland lag. Zij trad, in tegenwoordigheid van schout en schepenen 'gekleed en omhangen met kleederen, haar geleend van andere personen', uit het Hof te 's-Gravenhage en verklaarde 'met monde en met hande', dat zij afstand deed van de ganse boedel. Hiervoor gaven schout en schepenen haar een schriftelijk bewijs gedateerd 21 oktober 1345?
