In de dertiende eeuw traden er in het dodenritueel van monniken veranderingen op voor wat betreft de lijkwassing (lavatio corporis).
'In het midden van een zeer ruime en lange kapel (Cluny-Fr.) die men passeert als men van de kloostergang naar de kapittelzaal gaat, bevindt zich de wasplaats. Dit is een zes tot zeven voet lang vertrek waarvan de bodem zeven of acht duim is uitgegraven. Een stenen hoofdkussen vormt een geheel met de uitholling waarin aan het uiteinde, op de plaats van de voeten, een gat zit waardoor het water kon weglopen nadat men de dode had gewassen'. In de kathedralen van Lyon en Rouen bevindt zich nog een kuip of stenen bak waarin de kanunniken na hun dood werden gewassen.
