Over bekleding van lijkleisten is weinig beleend. In de Middeleeuwen diende de kist vrijwel uitsluitend als vervoermiddel. Bij het grafwerd de dode er uitgenomen en in een lijkwade in het graf gelegd.
Afbeeldingen op miniaturen in middeleeuwse getijdenboeken (o.a. 'Heures de Nevilles', eerste kwart vijftiende eeuw) laten alle een onbeklede kist zien. Zowel op afbeeldingen als in grafkelders onderzochte kisten uit het begin van de achttiende eeuw tonen een katoenen bekleding met een hoofdkussen, bij kinderen uitgevoerd in wit met zwarte strikjes. In de achttiende en negentiende eeuw werd de bekleding luxer. In de jaren 1940-1945 moest men genoegen nemen met papieren bekleding en een hoofdkussen. Voor goedkopere uitvoeringen werd wel eens papieren watstofbekleding gebruikt. Hoofdkussens, afgezet met een passementbandje of een stukje gaaskant, werden tot in de jaren 1960 nog gebruikt. De sinds de jaren 1950 gebruikte luxe zijden plooibekleding, is in de jaren 1990 standaard geworden. Moderne kistbekleding is er in vele variatie en in de meest luxe uitvoeringen. Ook hier heeft de mode toegeslagen. zie ook: kist, kistbeslag.
