Een merkwaardige handeling vond tot in de jaren 1960 plaats in het Friese dorp Hallurn. Als de kist in de groeve was neergelaten, werd direct op het nog geopende graf het zogenaamde dodenhuisje geplaatst. Na plaatsing trad de kosterf doodgraver naar voren, ging naast het huisje staan met het gezicht naar de familie en legde een hand op de nok van het huisje. De familie draaide zich om en verliet zonder te spreken of om te zien het kerkhof, terwijl de doodgraver zo bleef staan tot de stoet het terrein had verlaten.
De doodgraver is de baas over het kerkhof waar de doden rusten. Hij is de heer van deze necropool (dodenstad) en nam als zodanig de overledene op in zijn dodenrijk. In Hallurn zei men: 'De dode is nu voor de koster'. De koster, een brave huisvader, moet men min of meer zien als een demonisch figuur, waar men vroeger zelfs de kinderen bang mee maakte door te zeggen 'denk erom, als je niet oppast, geef ik je aan de koster'. Deze handeling, waarvan de oorsprong verloren ging, kwam, voor zover bekend alleen in Hallurn voor. zie ook: doden huisje, necropool.
