Stok

betekenis & definitie

s., stôk, pl. s t o k k e n; — bij hoepel, hoep(e)-, hoepjeijersstôk; — van vogelnet, lo(a)rm, lormstôk, lorringstôk; -ken om vissersboot vast te zetten, setstokken; — waarin de tanden van een hark zitten, mantsje (it), haed (it); ergens een -je voor steken, earne in skoatteltsje foar strike, earne in buordtsje foar skutte, sjitte, earne it near op lizze; het met iem. aan de — hebben, it mei immen oan ’e stôk, yn it jern hawwe, it mei immen to krijen hawwe.