Op

betekenis & definitie

adv. & praep., op; — de grond, oer de groun, wrald; — en neer, op en del; — en neer gaan, op-en-delje, heuvelje; — en neer gaan (van klanken), ôf-enoanje; — iets af gaan, earne op los gean; vroeg — zijn, skrander wêze, ier yn ’e baen, ier op ’e lappen wêze; er op of er onder, der ûnder of der boppe; — en top, op en op, op en út; (van vermoeidheid), yn ein, oan ein, tó'n ein, ôf, bek-ôf, af en staf, skjin oan ein; — van het reizen, forreizge.