Kant

betekenis & definitie

s.; (rand), kant, kânt, side, ich igge, rânne; aan —, oan ’e kant; van — maken, fan kant meitsje, út 'e Ijochten helpe; op het -je af, wikkerdewik, wipperdewip, op 't naedtsje óf, op ’e kraech ôf, der op ôf; aan deze — van de weg diskant de dyk; naar de andere — oar(e)wei, oarrewei; naar alle -en, allerwegen; aan — (naar bed), oan (’e) igge, oan (’e) kant; de -jes eraf lopen de kantsjes derôf rinne, om ’e stûke(n) bulten springe; iets over zijn — laten gaan, eat oer jin gean litte; — noch wal raken, igge noch seam roaije, riere kant noch wâl roaije, kant noch roai hawwe, oer iggen en einen gean, igge noch wâl roaije, der glêd by troch wêze, nearne nei roaije, ûnbiroaid wêze, fuotten noch fiemen roaije, roai noch liken hawwe, gjin kant út kinne, gjin wei hinne kinne; aan de lage —, de lege kant neist.