1. v., ite, iet, iten; bikke, promme; gretig —, sn(o)askje, snasje, strûze, struse; ongemanierd —, haffelje; onmatig —, (jin) it liif op ’e least sette, jin to skande ite; zoveel van iets — dat men er een af keer van krijgt, jin earne ût ite; zijn kwaal door goed — te boven komen, de kwael oerite; flink kunnen —, aerdich hwat himmelje, huffe, hutte kinne; iem. weinig te — geven, immen troch it murchhoarntsje, it rib fuorje; niets te — krijgen, neat yn ’e happert, yn ’e roppert krije; wat gaan —, hwat ynslach meitsje; nog wat als men al verzadigd is, noch hwat op ’e stuit, boppe sêd ite; onverzadigd ophouden met —, de sek bine.
2. s.n., iten (it)
