‘Vriendschap ontstaat nooit onder ondraaglijke omstandigheden, wel in moeilijke maar draagbare omstandigheden. Wel in het ziekenhuis, maar niet in de mijn van de Goelag.’1 (Zie: Roddel)
Meer dan enig andere soort vormt de mens sociale banden met individuen die noch familie noch partner zijn. Deze banden blijken toch te worden gevormd met gelijkende mensen. De genotypen van vrienden lijken op de onze.2 We omringen ons zo met familie die we kiezen in plaats van met die waarmee we geboren zijn. ‘Vriendschap, dat is één ziel in twee lichamen.’3 De gelukkige mens heeft behoefte aan vrienden om zijn geluk mee te delen. ‘Vrienden zijn een troost in tegenspoed, maar men moet hen niet ongelukkig maken door hun sympathie te zoeken, zoals vrouwen en mannen met een vrouwelijke inslag dat doen.’4
1 Varlan Shalamov.
2 Nicholas A. Christakis and James H. Fowler, ‘Friendship and natural selection’. Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA (2014).
3 Aristoteles, Ethica.
4 Ibid.
