Vaak hoor ik mensen vertellen hoeveel waarde hun organisatie eraan hecht om talent aan zich te binden én de ruimte te geven. Dat moge zo zijn, maar voor de maatschappij als geheel is het minstens zo belangrijk om niet-getalenteerde mensen de ruimte te geven om zich te ontwikkelen.
In de eerste plaats omdat er veel meer mensen zijn zonder, dan met talent. In de tweede plaats omdat zij met talent zichzelf wel weten te vermaken en hun plek zullen vinden, maar de mensen zonder talent kunnen dat niet en hebben de neiging anderen lastig te vallen. Ze gaan instructies opstellen, richting geven, lijnen uitzetten, kortom: zich overal mee bemoeien.1 Om te voorkomen dat mensen zonder talent overal hun kloet inslaan, hebben we een soort sociale werkplaats nodig. De huidige oplossing hen te plaatsen in politiek en bestuur, lijkt mij op de langere termijn maatschappelijk desastreus. (Zie: Betutteling)1 Eric Hoffer, The Ordeal of Change (1963).
