De mens heeft er al zo weinig. Minder dan een schaap, een cavia, een aardbei, een kip of een garnaal.
En één chromosoompje maakt een groot verschil. Eén op de zesenveertig chromosomen maakt de mens vrouwelijk dan wel mannelijk. Over niets is meer geschreven, niets heeft tot meer handelen aangezet dan wat dit ene chromosoom teweegbrengt. Of iemand man of vrouw is, dat is normaliter het eerste wat je ziet, al is dit verschil onlangs in de taboesfeer terechtgekomen. Net als een priester zijn ‘beminde gelovigen’ nooit zou adresseren als ‘dames en heren’, zo zullen de Nederlandse Spoorwegen dat ook niet meer doen. Toch denk ik uiteindelijk het denken van mijn dochters net iets minder goed te kunnen begrijpen dan dat van mijn zoon. Ook deel ik de observatie: ‘Vrouwen moeten veel, vooral van andere vrouwen.’1 Kinderen krijgen én een zelfstandig bestaan opbouwen, dat is bijna niet te doen. De maatschappij heeft dringend de kunstmatige baarmoeder nodig. De eerste mensen die al jagend en verzamelend rondtrokken werden gemiddeld niet ouder dan een jaar of twintig en tegen die leeftijd moest de gemiddelde vrouw toen al vijf tot acht kinderen hebben gebaard om de twee tot drie exemplaren over te houden die nodig zijn om de soort in stand te houden. Bevallen was steeds weer een riskante onderneming. Nu heeft de geëmancipeerde vrouwtjesmens die mee wil doen in het productieproces van goederen en diensten nauwelijks de tijd om twee of drie kinderen groot te brengen.Jammer vind ik het dat het voorstel van de progressieve negentiende-eeuwse Amerikaanse journalist Henry George inzake het vrouwenkiesrecht nooit is uitgevoerd: één kamer van de volksvertegenwoordiging voor mannen en één voor vrouwen. Dat zou de kwaliteit van het politieke debat bevorderen.
Met feministen ben ik het echter oneens. Er bestaan geen twee soorten mensen. Feministen maken dezelfde denkfout als Karl Marx die dacht dat de mensheid was te verdelen in mensen die anderen uitbuiten en mensen die uitgebuit worden. Maar slaven zijn niet per se tegen slavernij. Wat de meeste slaven het liefste willen, is een eigen slaaf bezitten.
1 Marjan Slob.
