Pallas Athena wordt in de Ilias steevast beschreven als ‘de godin met de fonkelende ogen’. Aan dat prachtige bijvoegsel kan zelfs ‘Russin met Kirgiezenogen’, de uit Dagestan afkomstige romanfiguur Clawdia Chauchat, niet tippen.1 Dichtbij komt slechts de vos Reinaert, die in het gelijknamige middeleeuwse gedicht wordt aangeduid als: ‘Die felle; metten roden baerde.’ Wijsheid en inzicht, daarvoor staat deze ferme godin, die in volledige wapenrusting werd geboren uit het hoofd van Zeus.
Zij personifieert met haar fonkelende ogen de hoogstaande deugden. Zij is de godin van de rede. Het vermogen dat de mens onderscheidt.1 Thomas Mann, Der Zauberberg (1924).
