De verzorgende ouder is de persoon die na een scheiding de primaire verantwoordelijkheid over het kind of de kinderen neemt. Alledaagse beslissingen over de verzorging en opvoeding van de kinderen worden door de verzorgende ouder genomen.
Na een scheiding dienen ouders bepaalde beslissingen te nemen met betrekking tot de opvoeding van hun kind of kinderen. Wanneer de scheidende ouders nog steeds een goede band met elkaar hebben, kunnen ze kiezen voor een co-ouderschap, waarbij beide ouders evenveel verantwoordelijkheid hebben. In andere gevallen zal men kiezen voor een verzorgende en niet-verzorgende ouder, waarbij de kinderen wonen bij de verzorgende ouder en deze verantwoordelijk is over de alledaagse beslissingen met betrekking tot de verzorging en opvoeding.
Scheidende ouders die kiezen voor deze regeling, dienen een ouderschapsplan met omgangsregeling op te stellen waarin wordt vastgelegd op welke manier de niet-verzorgende ouder voortaan zal omgaan met de kinderen. De verzorgende ouder spreekt in dat geval met de ex-partner af hoe het contact met de kinderen zal verlopen. Daarnaast bepaalt men in overleg op welke manier de verzorgende ouder informatie over het kind of de kinderen doorspeelt naar de niet-verzorgende ouder.
Bij een scheiding met een verzorgende en niet-verzorgende ouder is het daarnaast verplicht voor de niet-verzorgende ouder om alimentatie te betalen. Deze financiële vergoeding dient als compensatie voor het verlies van inkomen voor het kind. Men gaat er hierbij vanuit dat de verzorgende ouder niet in staat is om in zijn of haar eentje het inkomen op te brengen om voor de kinderen te zorgen. Bij een co-ouderschap zonder verzorgende ouder, dragen de gescheiden ouders ieder evenredig bij aan de opvoeding van het kind, waardoor het niet nodig is om alimentatie te betalen.
