Huwelijkse voorwaarden zijn de afspraken die men maakt over de verdeling van eigendommen nadat het huwelijk is voltrokken. Door het afsluiten van huwelijkse voorwaarden worden bepaalde bezittingen of schulden uitgesloten van de gemeenschap in goederen.
Wanneer men trouwt of een geregistreerd partnerschap aan gaat, is er automatisch sprake van gemeenschap in goederen. Wanneer men huwelijkse voorwaarden opstelt alvorens het huwelijk zich heeft voltrokken, heeft men afgesproken enkele uitzonderingen te maken van goederen. Deze goederen, dit kunnen ook schulden zijn, vallen dan niet onder de gemeenschap en blijven in persoonlijk bezit. Meestal stelt men huwelijkse voorwaarden op bij een grote financiële verandering, zoals een erfenis, het kopen van een huis of het starten van een eigen bedrijf. Huwelijkse voorwaarden kunnen zowel voor als tijdens het huwelijk worden vastgelegd.
In de praktijk wordt er een onderscheid gemaakt tussen verschillende vormen van huwelijkse voorwaarden. Bij koude uitsluiting wordt er geen enkel goed of bezit gedeeld. Al het persoonlijke bezit blijft persoonlijk bezit. Bij beperkte gemeenschap spreekt men af dat een deel van de goederen komen te vallen onder de gemeenschap, maar dat beide partners een deel van de goederen behouden als persoonlijk eigendom. Daarnaast kunnen huwelijkse voorwaarden worden opgesteld op basis van gemeenschap van vruchten en inkomsten. Dit houdt in dat alle bezittingen die beide partners hadden voor het huwelijk persoonlijke eigendommen blijven. Alle bezittingen die men verwerft tijdens het huwelijk vallen onder de gemeenschap.
Wanneer men besluit om huwelijkse voorwaarden op te stellen, dient men deze rechtsgeldig te maken door de goedkeuring van een notaris. Als men trouwt zonder deze goedkeuring, trouwt men alsnog in gemeenschap van goederen.
