Het aantal werkende vrouwen is de afgelopen decennia fors gestegen: in 1960 werkten 980.000 vrouwen buitenshuis, in 1998 waren dat er ruim 3,5 miljoen. Neveneffect: de kans op een werkromance is veel groter geworden. Een op de drie werknemers is weleens verliefd geweest op een collega, een op de tien heeft ervaringen met seks op de werkvloer of heeft zijn partner op het werk leren kennen. Een en ander blijft niet zonder gevolgen, aldus de Volkskrant op 27 november 1999: ‘Naar Amerikaans voorbeeld voelen steeds meer Nederlandse bedrijven voor een huisreglement dat het “gevaar” van de werkromance inperkt.’
Er zijn verschillende gevaren: gedonder met de baas, gezeur met collega’s, spanning op de afdeling, ontslag. Vandaar dat een kwart van alle bedrijven in de Verenigde Staten — ze zijn daar immers altijd verder! — een zogeheten dating policy heeft, beleid dat moet voorkomen dat verbroken relaties op de werkvloer leiden tot miljoenenclaims wegens klachten over machtsmisbruik of ongewenste intimiteiten. Geliefden op het werk moeten een love contract tekenen, waarin ze bevestigen dat ze de relatie vrijwillig zijn aangegaan.
Volgens de adviesgroep Omgangsvormen en Integriteit van adviesbureau KPMG hebben ook steeds meer Nederlandse bedrijven interesse voor een huisreglement voor werkromances. De adviesgroep maakt onderscheid tussen horizontale relaties (tussen collega’s van gelijk niveau) en verticale relaties (hiërarchisch), die zowel intern (binnen hetzelfde bedrijf) als extern (met iemand van de concurrent) kunnen ontstaan. Al die vormen kunnen volgens KPMG leiden tot een integriteitsrisico, een woord dat sinds 1996 de ronde doet.
