Een tandendoosje is een doosje om tanden in te doen. Dat zou ieder doosje kunnen zijn, maar in april 1999 kwam er voor gewisselde kindertanden een speciaal doosje op de markt, de Denty. Waar laat je kindertanden om te voorkomen dat ze kwijtraken, schreef Trouw op 24 april 1999, onder het kopje ‘Tandendoosje’:
In de Denty, een plastic doosje waarin de tandjes keurig op een rij tot in lengte van dagen bewaard kunnen worden. En in het midden is plaats voor een foto of een haarlok van de eigenaar. Het doosje kan ook staan of hangen. Er zit een boekje bij waarin je bij kunt houden wanneer welke tand eruit ging, en waarin staat aangegeven waar in het doosje hij thuishoort. De Denty, uitgevoerd in blauw of terracotta, is beduidend groter dan een kindermondje, wat hem eerder praktisch dan aandoenlijk maakt.
In oktober 1999 dook het woord nog eens op in De Dordtenaar: ‘Ook jurylid Rob koos voor juf Inge. Ze vertelde het verhaal over een jongetje die zijn tanden kwijt wilde raken. Hij deed daar alles voor. Ook verhaalde ze over twee stoute kinderen die met modder speelden en tegen een ingevallen leraar zeiden dat het altijd mocht van hun vaste juf. Ter illustratie van de verhalen had zij een tandendoosje en een emmertje met modder bij zich.’
