Het begon met de Amerikaanse actiegroep Biotic Baking Brigade, die in 1998 achtereenvolgens een Nobelprijswinnaar, de rector van de universiteit van Californië en de burgemeester van San Francisco bekogelde met een biologisch gebakken taart. Dit sprak zo tot de verbeelding van enkele leden van Eurodusnie, een ‘anti-autoritair info- en actiecentrum’ in Leiden, dat zij in november 1998 de werpgroep (niet werkgroep) TAART oprichtten, waarbij taart staat voor ‘Tegen Autoritaire Anti-Revolutionaire Types’.
Op 4 januari 1999 haalde de werpgroep voor het eerst het nieuws, door op de beurs in Amsterdam minister Zalm van Financiën twee taarten in zijn gezicht te gooien. Ze spraken zelf van een taarting, wat Engels lijkt, maar een nieuw Nederlands woord is, gevormd naar het voorbeeld van happening.
Doelwit van de acties van TAART zijn ‘mannen met stropdassen’, onder het mom: ‘Wie zoet is krijgt lekkers, wie rechts is een taart.’ De groep is tegen ‘het neo-liberalisme, tegen de geldcultuur en ongebreidelde, oprukkende vrijhandel’. En tegen de euro. Ze hadden eigenlijk Wim Duisenberg, president van de Europese Centrale Bank, op taart willen tracteren, maar die spreekt doorgaans op minder toegankelijke gelegenheden. En dus werd het Zalm.
‘In België, Engeland en Frankrijk bestaan eveneens actiegroepen die aan “taarting” doen’, berichtte Het Parool op 5 januari. ‘Vanmorgen werden in België twee activisten tot geldboetes veroordeeld omdat ze februari vorig jaar Microsofts Bill Gates te grazen hadden genomen.’
Het Amsterdamse dagblad wist ook meer over de taart. ‘De taarten, bereid zonder dierlijke producten, variëren van pompoen- tot tahoe-crèmetaart. Zalm kreeg de banaan-vanilleversie.’
Het woord taarting viel in 1999 nog een paar maal. Zo schreef de Volkskrant op 7 januari: ‘Na minister Zalm werd nu ook de Nijmeegse wethouder Thielen deze week het slachtoffer van een “taarting’’.’ En Frank Kallenberg, hoofdredacteur van het Actieblad Ravage, verklaarde in september in Het Parool:
Taarting-acties vind ik leuk. Je gaat naar personen toe die verantwoordelijk zijn voor iets wat je aan de orde wilt stellen, en je bekogelt hen met een taart. Taarting is een vrij geweldloze, gemakkelijke manier om de reguliere media te halen. De actievoerders hopen het verhaal achter de taart te mogen vertellen, maar media zijn alleen geïnteresseerd in die taart en of het niet te ver gaat ermee te gooien.
Overigens dateert het woord taartactie al uit 1995.
Vergelijk weggeefwinkel.
